بیماری هپاتیت در بارداری و سقط جنین

یکی از دغدغه های زنانی که بیماری هپاتیت دارند، این است که آیا می‌توانند یک دوره بارداری سالم و بی‌خطری داشته باشند یا نه. حتی برخی از افراد به خاطر خطراتی که متوجه جنین می‌شود، اقدام به بارداری نمی‌کنند. از دسته سوالاتی که در این مورد مطرح می‌شود این است که، آیا هپاتیت ویروسی می‌تواند باعث سقط جنین در طی دوره بارداری شود؟

در پاسخ این سوال زبق صحبت های متخصص زنان سمیه شیرانی باید گفت که در اکثر موارد، داشتن هپاتیت ویروسی در دوران بارداری، خطر سقط جنین یا از دست دادن حاملگی را افزایش نمی‌دهد. با این حال، عفونت ناشی از ویروس می‌تواند در طولانی مدت موجب عوارض دیگری شود که برخی متعلق به ها به طور خفته جدی و خطرناک هستند.

هپاتیت و حاملگی

عفونت با ویروس هپاتیت A، B، C، D یا E مایه هپاتیت ویروسی می‌شود. شناسه اصلی ابتلا به این عفونت التهاب جگر است. تاکنون پژوهش ها متعددی به رسیدگی اثرات هپاتیت بر حاملگی و سلامتی والده همراه با جنین پرداخته است.

در شرایطی که یک زن در دوران بارداری خود مبتلا به هپاتیت شود، معمولا به ندرت خودش و جنین طی دوره حاملگی در خطر پیمان می‌گیرند. هرچند که زمان ابتلا به عفونت هپاتیت نیز در بروز علایم و خطرات کارایی گذار است. برای نمونه مادرانی که طی ۳ ماهه فرجام بارداری به عفونت حاد مبتلا می‌شوند بردباری زیادی دارد که زایمان زودرس را تجربه کنند.

البته در این باره استثناء نیز هستی دارد. هپاتیت E می تواند خطر مرگ و میر هم در نوزاد و هم در نسوان حامله را بالا ببرد. هر چند که این گونه هپاتیت نادر است.

هپاتیت ب و هپاتیت سی در دوره بارداری

گرچه اکثر عفونت های ویروسی هپاتیت، در دوران بارداری در مملکت ایالات متحده آمریکا خطر سقط جنین یا از شکست بارداری را ندارند، اما هنوز بطور مفصل نگرانی هایی برای افراد مبتلا و کادر درمانی به وجود می‌آورد.

زنانی که دچار به هپاتیت B و هپاتیت C هستند بطور معمول می‌توانند ویروس و عفونت را به بدن جنین نیز منتقل کنند. در خصوص هپاتت B، آن بخش از مادرانی که به این عفونت دچار هستند، به گمان کردن ۹۰ درصد عفونت را به نوزاد خویش طی دوره بارداری منتقل می‌کند. با این حال اگر هپاتیت بصورت حاد باشد، این شایستن به ۱۰ الی ۲۰درصد تفریق پیدا میکند.

اکثر نوزادانی که از مادران خود هپاتیت B دریافت می کنند، عفونت های مزمن دیگری نیز می گیرند. ۳۵ درصد این کسان بر نشانه مرض هایی مانند سیروز کبدی یا سرطان کبد از جهان میروند.

به انگیزه خطرات جدی ناشی از هپاتیت ویروسی، تمام زنان باردار باید مخصوصا بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند. نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به هپاتیت B باید در درازا ۱۲ ساعت پس از تولد واکسن هپاتیت B و ایمونوگلوبولین اخذ کنند تا خطر ابتلا به عفونت مزمن در آن‌ها را به کمینه برسانند. صرف عقیده از اینکه مادر آنها آلوده شده باشد یا خیر، همه نوزادان باید علیه ویروس هپاتیت B واکسینه شوند.

مادرانی که هپاتیت C دارند، به بردباری ۴ درصد کودک نیز در شک مادر به این ویروس مبتلا می شود. اگر والده دچار به HIV باشد خطر ابتلا اغلب از قبل می شود. واکسنی علیه هپاتیت C هستی ندارد، اما پزشکان می‌توانند در حین زایمان اقدامات درمانی و احتیاطی اتمام دهند الی خطر ابتلا نوزاد به هپاتیت C تفریق پیدا کند و به حداقل برسد.

انواع هپاتیت در دوره بارداری

در پیوسته این مقاله به ذکر چند نکته درباره گونه ها هپاتیت خواهیم پرداخت:

• برای هپاتیت A واکسن هستی دارد. این گونه از عفونت ویروسی معمولا به شکل مزمن دیده نمیشود.
• هپاتیت D فقط توانا به آلوده کردن افرادی است که از قبل هپاتیت B دارند. بنابراین اگر زن حامله هپاتیت B دارد باید نگران ابتلا فرزندش به نوع D نیز باشد. اقدامات مراقبتی باید توسط کادر پزشکی حین بارداری در عقیده گرفته شود.
• هپاتیتE نیز به عفونت مزمن منجر نمی‌شود. لازم به ذکر است که هیچ واکسنی برای هپاتیت E هستی ندارد.